සිසිර

උනා සළු පිළි හීත හුළඟේ
නග්නවම සැට පැය මුළුල්ලේ
කිළි ද කුණු සෝදා හරින්නේ
පේ වෙලාවද මගේ මිතුරනි

නැවුම් පැහැ ලීලා මවන්නට
සාරයේ බර යලි දරන්නට
අපර පරපුර පණ පොවන්නට
සා සතට සංහිඳක් වන්නට
ප්‍රාණයේ පැතුමන් දරාගෙන
පෙරමුනේ සිතුවම් මවාගෙන
මීමුතුන් සාරය උරාගෙන

අමුත්තෙකි එන කල් බලාගෙන
උනා සළු පිළි හීත හුළඟේ
නුබ දියෙන් නා මේ සැදෙන්නේ
නැවුම් රන් රේඛා මැදින් එන
අමුත්තා වෙනුවෙන් ද මිතුරනි

ලෙයින් නූපන් ළය කැකුළු

පිච්ච මල් කැකුළියක් 

තව කැකුළියක් එකම නටුවේ 

නටුව මගෙ නූනත් 

මුදුන් මුල අපෙ එක මැ සොයුරේ 

මගේ අත්තේ නටුවකත් 

කැකුළකින් කිරි සුවඳ හැමුවේ 

එකම නටුවේ  කැකුළියන් දැක 

මගෙ තනේ කිරි එදත් එරුනේ 

කැකුළියන් වෙත ලොබ බඳින්නට 

මගෙ කුසින් නම් නෙමෙයි වැදුනේ 

එක ගසේ අවු වැසි දැරූ අපි 

කැකුළියන් මගෙ ළයෙයි හැදුනේ 

පිපීගෙන එන ඒ කැකුළු පෙති 

සුවඳ විඳිනට පිනක් නැත්තේ 

පැහැ සුවඳ වැඩි කරන් එන්නට 

කැකුළු මුහුදෙන් එගොඩ ඇදුනේ 

අනේ මගේ  කැකුළියන් දෙන්නා 

ආයෙ කවදද මම දකින්නේ 

ලියුම් කඩදහි රූප ඇමතුම් 

ළයට උණුහුම නැහැ ගෙනෙන්නේ 

සිනිදු මල් පෙති දිගහැරෙන්නට 

සොබාදම අවසරය දුන්නේ 

අහස දුටු පෙති හුස්ම ගන්නට 

සොබාදම අවසර නොදුන්නේ 

ලියුම් කඩදහි රූප ඇමතුම් 

ළයට උණුහුම නැහැ ගෙනෙන්නේ 

මගේ කැකුළියො ආයෙ නේනම් 

හීත හද කුමටද ගැහෙන්නේ 

කාන්සිය රස

කඳෝපැණියන් දිලෙන යාමේ

සිසිරකර කැන් ගලන යාමේ

කාන්සිය පිරි මගේ සංහිඳ

දැවෙයි සරතස නිවෙන යාමේ

නෝක්කාඩුව වීද ඒ සර 

    හද දයා මෙමෙනා තරම්

සියොළඟෙහි වෙලුනේද කී වර

    කෙලි කවටකම් පෑ තරම්

ලවන් පෙති දෙකොපුලේ සිර කර

    නලළ සෙද රස සෙවු තරම්

ලියක විය නුඹ වෙළුව මේ තුර

    කිම සිහිල් නල මේ තරම්

දෙකොන වැටෙතත් මෙබිම පණ නල

    ලය සුසරමයි එක සරින්

නයණ නොම ඇඳෙතත් කමල පුල

    පියෙහි සිතුවම් වෙයි සිරින්

සවන සිඳුනත් අම සිතලු කළ

    ගලයි වෙන සර ලය දොරින්

පමණ නොවෙතත් අද හමන නල

    උණුහුමත් එයි නොම දුරින්...

අමාවකත් එළියයි නුඹ ළඟ ඇති දා

හීතල කකා නිරැවත් මගෙ උඩු .... සිරැර

වැතිරී නිදන පැල මත අද නැත ... පැදුර

වියලී ඉරැනු පොල් අතු වියමන් ... අතර

එබිකම් කරන තරැ පවසන බස ... කවර

පසලොස්වකට තණ බිස්සේ රටා ............ මැවූ

යස සිත්තරා සොයමින් පිනි පහස .......... සෙවූ

කෝමල දෙපා අද පිය නොනගනා .......... බැවූ

හෝදිසි වෙලා වද කළුවර  එලිය .......... නොවූ

අදින් දෙතුන් දොහකින් ඉර ......... බහිනකොට

යකඩ යකා ආ විට මහ දුරක ..................... සිට

නාවත් නුඹේ සකි සිත්තරැ ගැඹර .............. පිට

අළු මද නොවෙයි රෑටත් තරැ මිතුර ............ මට

දෙරණට මිණක් වූ මල සිත පිළිසිඳුනේ

නිදහස් බඹර තුඩ ගුවනෙහි සරණ .... සඳ
සුවහස් වනින් සුවඳින් යුතු කුසුම් ... සොඳ 
පවහස් බඹර තුඩ සනහන සේම ....... හිඳ 
මනසැස් ලොලී බඹරිඳු සිල් සෑම ........ සිඳ 

ඒ බෝ මලෙක පැණි බී පමණට මි ........ ලොල් 
ඒ කිසි මලෙක බිඟු සර නොහරිති කිසි .... කල් 
සර හැරී කලට බිඟු බර වෙති වෙත එම ... මල් 
බර දැරි ණය ගෙවනු අකමැති බිඟු කිසි ... කල් 

එක මිණි මලක් වෙත බිඟු තුඩ බැඳෙනු ... දැනේ 
ඒ සොඳ මලින් බිඟු රඳවන සුවඳ ........... දැනේ 
බිඟු මල හැර නොයයි බිඟු වෙත මල .... බැඳුනේ 
දෙරණට මිණ වු මල බිඟු සිත ........ පිළිසිඳුනේ