උසස් පෙළ අත ලඟයි

මා ඇඟිලි තුඩු අතර

      සිරවගත් පැන්සලයි

නිදිබරව පියවෙනා 

      නෙත ඉදිරිපස පොතයි

නිවුටන් ඩෝල්ටන්

      පොර බදින මගෙ සිතයි

මඳක් ඈතින් ඇසෙන

      මියුරු සත් සර නද යි 

මා පසෙක හුනියම

      කෙටි තැපැල් පෝලිමයි

මෑණියන් හදා දුන්

      උණු කෝපි ජෝගුවයි

මාස දෙකකින් ලබන

      උසස් පෙළ අත ලඟයි

මේ සෑම දේ කැටුව

      මා ගමන කොයි බටයි?

2009 වසරේ ජුනි මස එක්තරා රාත්‍රියක කාන්සිය මැකෙනු වස් මාතින් ලියවුනු පැදි පෙළකි.

පුතා කවදද ආයේ එන්නේ?

හඹා ගොස් රුපු ඔද බිඳින්නට

ලක් මවගේ නම බබලවන්නට

පෙවූ කිරි වල ණය ගෙවන්නට

පුතා ගොස් ඇත රට රකින්නට

ගියත් හරි ලොකු පුතා ගෙදරින්

නිහඬතාවය නිවස පිරුණේ

සවන පිරවූ රේඩියෝවද

අද තනිව මුනිවත රකින්නේ

රෑ දවල් දෙක රැඟුම් පෙන්වූ රුප පෙට්ටිය හූල්ලනවා

පවන සමගින් ඔට්ටු ඇල්ලු සයිකලය මුල්ලක නිදනවා

රංචු ගැහෙමින් රෑනේ ඉගිලුන යහළුවන් පුතු ගැන අහනවා

නන්ද මාමල අයිය අක්කල ලියුම් කරදහි  ගැන  අහනවා

දිවා රෑ පුතු කනේ ඇලවුණු

හැන්ඩ් ෆෝනය මල්ලි ගත්තා

සතියකට පෙර පුතා හොයලා

ගෑනු ළමයෙක් call කෙරුවා

කඳවුරට ගිය දිනම පුතු එවූ

පුංචි ලියමන ඊයේ ලැබුන

"අම්මේ ආමී..... ලඟදි නේවී..."

කියා පුතු එහි ලියල තිබුනා

තැපෑලෙන් එන දෙනෝදාහක්

bill අතර මැද පුතු හොයන්නේ

අඳුරු නිවසට එලිය අරගෙන

පුතා කවදද ආයේ එන්නේ?

කොතලාවල ආරක්ෂක විශ්ව විද්‍යාලයේ ඉගෙනුම ලබන මගේ සොයුරා (කුසල් මුණසිංහ) ගේ නිර්මාණයක් 

ඔබමය ඔබම පමණය සිත සැනසීම

තිර පට මදිය ගත සීතල        නිවන්නට

සුරඟන මදිය රුව නෙත     අස්වසන්නට

පන්සිළු මදිය සුරු දෙසවන    පිනන්නට

මේ දුර මදිය සිත තනිකම    දැනෙන්නට 

ඡායා ලුහුබඳින්නේ අළු තිබෙන             තුරා

පායා සඳ දිලෙන්නේ හිරු තිබෙන          තුරා

රුවනා රැලි නගන්නේ නල හමන          තුරා

සිත් බැමි නොම ලිහෙන්නේ පිරිනිමෙන   තුරා 

හිඳගෙන සිටිමි ඇකයේ ඉන්නේ     නුඹය

සැතපී සිටිමි තුරුලේ ඉන්නේ        නුඹය

සක්මන් කරමි අත ගෙන එන්නේ   නුඹය

ගත ළඟ නැතත් සිත හා වාසය       නුඹය 

කලාකරුවාණනි ඔබ...

කලා කරුවාණනි ඔබ

කැටපතක් වැන්න නිර්මල මනස

ග්‍රහණය නොකරයි කිසිවක්, ප්‍රතික්ෂේප නොකරී කිසිවක්

ලබාගන්නා නමුදු, තබාගන්නේ නැතිය.

සිතුවමත්, සංගීතයත් මවන විටත් විඳින විටත්

රැඳෙයි සිත එකම අරමුණක. නිර්මලයි සිත එවිට.

කලාව රාගය සම්මිශ්‍රය, එසේ උවද,

කලාව යම් පමනින් උසස් වේද..

එපමණකින්ම දුරු වී යයි රාගය.