කාන්සිය රස

කඳෝපැණියන් දිලෙන යාමේ

සිසිරකර කැන් ගලන යාමේ

කාන්සිය පිරි මගේ සංහිඳ

දැවෙයි සරතස නිවෙන යාමේ

නෝක්කාඩුව වීද ඒ සර 

    හද දයා මෙමෙනා තරම්

සියොළඟෙහි වෙලුනේද කී වර

    කෙලි කවටකම් පෑ තරම්

ලවන් පෙති දෙකොපුලේ සිර කර

    නලළ සෙද රස සෙවු තරම්

ලියක විය නුඹ වෙළුව මේ තුර

    කිම සිහිල් නල මේ තරම්

දෙකොන වැටෙතත් මෙබිම පණ නල

    ලය සුසරමයි එක සරින්

නයණ නොම ඇඳෙතත් කමල පුල

    පියෙහි සිතුවම් වෙයි සිරින්

සවන සිඳුනත් අම සිතලු කළ

    ගලයි වෙන සර ලය දොරින්

පමණ නොවෙතත් අද හමන නල

    උණුහුමත් එයි නොම දුරින්...

අමාවකත් එළියයි නුඹ ළඟ ඇති දා

හීතල කකා නිරැවත් මගෙ උඩු .... සිරැර

වැතිරී නිදන පැල මත අද නැත ... පැදුර

වියලී ඉරැනු පොල් අතු වියමන් ... අතර

එබිකම් කරන තරැ පවසන බස ... කවර

පසලොස්වකට තණ බිස්සේ රටා ............ මැවූ

යස සිත්තරා සොයමින් පිනි පහස .......... සෙවූ

කෝමල දෙපා අද පිය නොනගනා .......... බැවූ

හෝදිසි වෙලා වද කළුවර  එලිය .......... නොවූ

අදින් දෙතුන් දොහකින් ඉර ......... බහිනකොට

යකඩ යකා ආ විට මහ දුරක ..................... සිට

නාවත් නුඹේ සකි සිත්තරැ ගැඹර .............. පිට

අළු මද නොවෙයි රෑටත් තරැ මිතුර ............ මට

දෙරණට මිණක් වූ මල සිත පිළිසිඳුනේ

නිදහස් බඹර තුඩ ගුවනෙහි සරණ .... සඳ
සුවහස් වනින් සුවඳින් යුතු කුසුම් ... සොඳ 
පවහස් බඹර තුඩ සනහන සේම ....... හිඳ 
මනසැස් ලොලී බඹරිඳු සිල් සෑම ........ සිඳ 

ඒ බෝ මලෙක පැණි බී පමණට මි ........ ලොල් 
ඒ කිසි මලෙක බිඟු සර නොහරිති කිසි .... කල් 
සර හැරී කලට බිඟු බර වෙති වෙත එම ... මල් 
බර දැරි ණය ගෙවනු අකමැති බිඟු කිසි ... කල් 

එක මිණි මලක් වෙත බිඟු තුඩ බැඳෙනු ... දැනේ 
ඒ සොඳ මලින් බිඟු රඳවන සුවඳ ........... දැනේ 
බිඟු මල හැර නොයයි බිඟු වෙත මල .... බැඳුනේ 
දෙරණට මිණ වු මල බිඟු සිත ........ පිළිසිඳුනේ 

A Level දුක

මන්ද මා ඉපදුනේ මෙලොවට
අපා දුක මිහි පිට විඳින්නට
දැවෙයි බෝ සේ කුසේ ගින්නට
එමුත් මොනවා කරම් කරුමෙට

හිරු නැගී නැත නෙත ඇරී ඇත
කුරුළු හඬ නැත ඇදුරු හඬ ඇත
හිස කිසිත් නැත පොත පිරී ඇත
හැමට වැඩියෙන් කුසේ ගිනි ඇත

මුළු ඇඟම නහයෙන් ගලනවා
ගිගුම් නද කිවිසුමෙන් එනවා
පැය මනුව මගෙ බොරු කියනවා
සසර කරුමය මම ගෙවනවා..!!!

2009 මහබදුගේ සර් ගේ පන්තියක් අතරතුරදී ලියැවුනු පද පෙලක්..!

තනිකම සමග යලි පැන්සල අතට ගමි

කවි කල්පනා එයි මසිතට ...... තනිකමට 
පෙර නොවිලසින් උගහට කවි ... පබදන්ට 
එලි වට තැබුම සිරිතකි කවි ලියන ... විට
මුලටත් වැට තියන සිරිතක් ඇවිත් ... මට 

බාලේ පටන් ලීවා කවි විටින් ............. විට 
කාලේ ඇවෑමෙන් කවි ගොනුවකි ....... අදට 
ආලේ වඩන්නන් ටික මුත් .............. ඒවාට 
රාලේ කියනු කොහොමද ඇති සතුට ... මට 

කවියක් වන්න නම් ලියනා පද .......... පේලී  
ලියැවී ඇති වදන් නොලියනු යෙහෙකි ... යලී  
අරුතැති වදන් සොඳුරු බසින් ලියැවු ... කලී  
ඒ රස විඳිනු වස ඉමු ඒ තුලම ............ ගිලී